بحث كارآفريني فناورانه به يكي از مباحث پرطرفدار در حوزه مديريت جهت انجام پروپزال كارشناسي ارشد مديريت و انجام پايان نامه كارشناسي ارشد مديريت تبديل شده است.

الزامات دنياي امروز، فناوري را به يكي از عوامل اصلي در تأسيس و مديريت اكثر سازمان ها تبديل كرده است. در عين حال تغييرات گسترده و افزايش رقابت­ ها در كنار توسعه به كارگيري راهبرد فناوري در سازمان ها و افزايش اهميت همكاري هاي فناورانه باعث شده تا مديران به دنبال رويكردهاي جديدي براي حل مسائل فناورانه سازماني باشند. اين امر در كنار موفقيت «كارآفريني فناورانه» درحوزه­ هاي غيرسازماني و نقش انكارناپذير آن در توليد ثروت، موجب شده. با وجود اين كه كارآفريني فناورانه يكي از مهم ترين عوامل خلق ارزش اقتصادي و توسعه است.

كارآفريني فناورانه يك سبك رهبري كسب وكار است كه شامل «شناسايي فرصت هاي فناورانه و داراي قابليت رشد بالا، جمع آوري منابع و در نهايت مديريت رشد سريع و ريسك قابل توجه آن با به كارگيري مهارت هاي تصميم گيري ويژه» مي شود. اين مفهوم به فرآيندهايي اختصاص دارد كه طي آن ها كارآفرينان، منابع سازماني و سامانه هاي فني و راهبردها را براي دستيابي به فرصت ها در سازمان هاي كارآفرين به كار مي گيرند. در واقع، كارآفريني فناورانه را مي توان يك انتخاب راهبردي مهم براي افراد و بنگاه ها جهت ورود به بازار جديد يا حوزه كسب و كارهاي نو دانست و آن را «روش و فرآيند كشف، بهره برداري و كاوش فرصت بازاري براي فناوري ها» تعريف نمود.

درف و بايرز (۲۰۰۵) كارآفريني فناورانه را يك سبك رهبري كسب وكار تعريف كرده اند كه شامل «شناسايي فرصت هاي به شدت فناورانه و داراي قابليت رشد بالا، جمع آوري منابع مثل سرمايه و افراد متخصص و در نهايت مديريت رشد سريع و ريسك قابل توجه آن با به كارگيري مهارت هاي تصميم گيري ويژه» مي شود. اين كسب ­و كارهاي خطرپذير با بهره برداري از پيشرفت هاي علمي و فناورانه، محصولات و خدماتي جديد به مشتريان عرضه مي كنند. رهبران اين كسب وكارها عمدتاً تنها به دنبال پول نيستند بلكه احساس و تمايل شديدي براي كسب موفقيت در اين فعاليت ها دارند. شين و ونكاتارامن نيز كارآفريني فناورانه را فرآيندهايي در نظر گرفته اند كه طي آن ها كارآفرينان، منابع سازماني و سامانه هاي فني و راهبردها را براي دستيابي به فرصت ها در سازمان هاي كارآفريني به كار مي گيرند. همچنين پنگ و ژانگ (۲۰۰۸) روش و فرايند كشف، بهره برداري و كاوش فرصت بازاري براي فناوري ها را كارآفريني فناورانه تعريف كرده اند.

پتي (۲۰۱۲) بيان مي كند كارآفريني فناورانه به فرايند شناخت فناوري هاي نو و حتي خلق فرصت هاي فناورانه با اكتشاف هاي جديد، ايجاد ارتباط بين نيازها و فناوري ها و در نهايت بهره برداري از فرصت ها با ارائه محصولات و خدمات اطلاق مي شود. بلتي (۲۰۱۲) نيز كارآفريني فناورانه را سرمايه گذاري در يك پروژه مي داند كه در آن افراد و منابع ناهمگن مشخصي به كارگرفته مي شوند كه به طور تنگاتنگ با پيشرفت هاي علمي و فناورانه عجين اند تا ارزش جديدي را براي يك شركت ايجاد كنند.

پنگ و همكاران (۲۰۰۸) كارآفريني فناورانه در سازمان ها را راهبردها و سياست هايي در درون سازمان هاي استقرار يافته براي كشف، بهره برداري و جست و جوي فرصت هاي فناوري مبتني بر ديدگاه شناسايي و كشف كارآفريني مي دانند. پنگ و ژانگ (۲۰۰۸) معتقدند كارآفريني فناورانه در سازمان ها به راهبردي مهم براي حفظ مزيت رقابتي پايدار بنگاه ها در محيط به شدت رقابتي امروز تبديل شده است.

ابعاد تشكيل دهنده كارآفريني فناورانه

انديشمندان معتقدند هم چنان دانش موجود درباره كارآفريني فناورانه و جوانب منطقه اي آن محدود است. يكي از چالش هاي اصلي در تعريف كارآفريني فناورانه، تركيب اين مفهوم از دو مفهوم «كارآفريني» و «فناوري» تشكيل شده است. به اعتقاد ايشان، هيچ كدام از اين دو مفهوم تعريف پذيرفته شده اي در ادبيات خود ندارند. در هر حال به طور كلي، كارآفريني فناورانه را مي توان شامل سه بعد دانست:

بعد كارآفرينانه: مجموعه اي از فعاليت ها كه افراد و شركت ها براي شناسايي و بهبود قابليت هاي فناوري هاي در حال رشد و فرصت هاي كسب و كار انجام مي دهند كه احتمالاً از ديد ديگران پنهان مانده اند.

بعد مديريتي: به فعاليت هايي مربوط است كه توسط افراد و سازمان ها براي توسعه يك ارزش كه قادر است به سرعت بازاري را تسخير كند و احتمالاً از طريق طرح كسب و كاري اثبات شده انجام مي گيرد. طي اين بعد، فرصت هاي شناسايي شده، مورد بهره برداري قرار مي گيرند.

بعد محيطي: اين بعد، به عوامل رسمي و غيررسمي پشتيبان كه شرايط مناسبي براي خطرهاي فناورانه ايجاد مي كنند، مرتبط است. بعد محيطي شامل سياست هاي عمومي، قوانين و مقررات، استانداردهاي صنعتي و اعطاي منابع شامل منابع انساني، فعاليت ها و بنگاه هاي دانش ­بنيان، نهادهاي عمومي، فرهنگ، جوامع و روابط بين سازماني مي شود.

دوستان گرامي، ما به شما توصيه مي كنيم اگر قصد انجام پايان نامه كارشناسي ارشد مديريت در زمينه كارآفرينه فناورانه داريد، به مديراما (باشگاه دانشجويان مديريت) سر بزنيد و از مطالب به روز آن بهره مند شويد.

منبع: modirama.ir

فروشگاه محصولات دانشي مديراما (خلاصه كتاب، مباني نظري، پك مقالات، پايان نامه، ترجمه مقاله، مقاله بيس، پرسشنامه و كتاب هاي مديريتي)

كانال تلگرام مديراما

بحث كارآفريني فناورانه به يكي از مباحث پرطرفدار در حوزه مديريت جهت انجام پروپزال كارشناسي ارشد مديريت و انجام پايان نامه كارشناسي ارشد مديريت تبديل شده است.

الزامات دنياي امروز، فناوري را به يكي از عوامل اصلي در تأسيس و مديريت اكثر سازمان ها تبديل كرده است. در عين حال تغييرات گسترده و افزايش رقابت­ ها در كنار توسعه به كارگيري راهبرد فناوري در سازمان ها و افزايش اهميت همكاري هاي فناورانه باعث شده تا مديران به دنبال رويكردهاي جديدي براي حل مسائل فناورانه سازماني باشند. اين امر در كنار موفقيت «كارآفريني فناورانه» درحوزه­ هاي غيرسازماني و نقش انكارناپذير آن در توليد ثروت، موجب شده. با وجود اين كه كارآفريني فناورانه يكي از مهم ترين عوامل خلق ارزش اقتصادي و توسعه است.

كارآفريني فناورانه يك سبك رهبري كسب وكار است كه شامل «شناسايي فرصت هاي فناورانه و داراي قابليت رشد بالا، جمع آوري منابع و در نهايت مديريت رشد سريع و ريسك قابل توجه آن با به كارگيري مهارت هاي تصميم گيري ويژه» مي شود. اين مفهوم به فرآيندهايي اختصاص دارد كه طي آن ها كارآفرينان، منابع سازماني و سامانه هاي فني و راهبردها را براي دستيابي به فرصت ها در سازمان هاي كارآفرين به كار مي گيرند. در واقع، كارآفريني فناورانه را مي توان يك انتخاب راهبردي مهم براي افراد و بنگاه ها جهت ورود به بازار جديد يا حوزه كسب و كارهاي نو دانست و آن را «روش و فرآيند كشف، بهره برداري و كاوش فرصت بازاري براي فناوري ها» تعريف نمود.

درف و بايرز (۲۰۰۵) كارآفريني فناورانه را يك سبك رهبري كسب وكار تعريف كرده اند كه شامل «شناسايي فرصت هاي به شدت فناورانه و داراي قابليت رشد بالا، جمع آوري منابع مثل سرمايه و افراد متخصص و در نهايت مديريت رشد سريع و ريسك قابل توجه آن با به كارگيري مهارت هاي تصميم گيري ويژه» مي شود. اين كسب ­و كارهاي خطرپذير با بهره برداري از پيشرفت هاي علمي و فناورانه، محصولات و خدماتي جديد به مشتريان عرضه مي كنند. رهبران اين كسب وكارها عمدتاً تنها به دنبال پول نيستند بلكه احساس و تمايل شديدي براي كسب موفقيت در اين فعاليت ها دارند. شين و ونكاتارامن نيز كارآفريني فناورانه را فرآيندهايي در نظر گرفته اند كه طي آن ها كارآفرينان، منابع سازماني و سامانه هاي فني و راهبردها را براي دستيابي به فرصت ها در سازمان هاي كارآفريني به كار مي گيرند. همچنين پنگ و ژانگ (۲۰۰۸) روش و فرايند كشف، بهره برداري و كاوش فرصت بازاري براي فناوري ها را كارآفريني فناورانه تعريف كرده اند.

پتي (۲۰۱۲) بيان مي كند كارآفريني فناورانه به فرايند شناخت فناوري هاي نو و حتي خلق فرصت هاي فناورانه با اكتشاف هاي جديد، ايجاد ارتباط بين نيازها و فناوري ها و در نهايت بهره برداري از فرصت ها با ارائه محصولات و خدمات اطلاق مي شود. بلتي (۲۰۱۲) نيز كارآفريني فناورانه را سرمايه گذاري در يك پروژه مي داند كه در آن افراد و منابع ناهمگن مشخصي به كارگرفته مي شوند كه به طور تنگاتنگ با پيشرفت هاي علمي و فناورانه عجين اند تا ارزش جديدي را براي يك شركت ايجاد كنند.

پنگ و همكاران (۲۰۰۸) كارآفريني فناورانه در سازمان ها را راهبردها و سياست هايي در درون سازمان هاي استقرار يافته براي كشف، بهره برداري و جست و جوي فرصت هاي فناوري مبتني بر ديدگاه شناسايي و كشف كارآفريني مي دانند. پنگ و ژانگ (۲۰۰۸) معتقدند كارآفريني فناورانه در سازمان ها به راهبردي مهم براي حفظ مزيت رقابتي پايدار بنگاه ها در محيط به شدت رقابتي امروز تبديل شده است.

ابعاد تشكيل دهنده كارآفريني فناورانه

انديشمندان معتقدند هم چنان دانش موجود درباره كارآفريني فناورانه و جوانب منطقه اي آن محدود است. يكي از چالش هاي اصلي در تعريف كارآفريني فناورانه، تركيب اين مفهوم از دو مفهوم «كارآفريني» و «فناوري» تشكيل شده است. به اعتقاد ايشان، هيچ كدام از اين دو مفهوم تعريف پذيرفته شده اي در ادبيات خود ندارند. در هر حال به طور كلي، كارآفريني فناورانه را مي توان شامل سه بعد دانست:

بعد كارآفرينانه: مجموعه اي از فعاليت ها كه افراد و شركت ها براي شناسايي و بهبود قابليت هاي فناوري هاي در حال رشد و فرصت هاي كسب و كار انجام مي دهند كه احتمالاً از ديد ديگران پنهان مانده اند.

بعد مديريتي: به فعاليت هايي مربوط است كه توسط افراد و سازمان ها براي توسعه يك ارزش كه قادر است به سرعت بازاري را تسخير كند و احتمالاً از طريق طرح كسب و كاري اثبات شده انجام مي گيرد. طي اين بعد، فرصت هاي شناسايي شده، مورد بهره برداري قرار مي گيرند.

بعد محيطي: اين بعد، به عوامل رسمي و غيررسمي پشتيبان كه شرايط مناسبي براي خطرهاي فناورانه ايجاد مي كنند، مرتبط است. بعد محيطي شامل سياست هاي عمومي، قوانين و مقررات، استانداردهاي صنعتي و اعطاي منابع شامل منابع انساني، فعاليت ها و بنگاه هاي دانش ­بنيان، نهادهاي عمومي، فرهنگ، جوامع و روابط بين سازماني مي شود.

دوستان گرامي، ما به شما توصيه مي كنيم اگر قصد انجام پايان نامه كارشناسي ارشد مديريت در زمينه كارآفرينه فناورانه داريد، به مديراما (باشگاه دانشجويان مديريت) سر بزنيد و از مطالب به روز آن بهره مند شويد.

منبع: modirama.ir

فروشگاه محصولات دانشي مديراما (خلاصه كتاب، مباني نظري، پك مقالات، پايان نامه، ترجمه مقاله، مقاله بيس، پرسشنامه و كتاب هاي مديريتي)

كانال تلگرام مديراما